HET KERSTWEEKEND IS VOORBIJ

Het kerstweekend is voorbij. Ik heb eigenlijk niet goed beseft dat het kerst was. Er waren wel veel feestjes enzo, maar in dit klimaat is kerst zo anders.... en misschien ook omdat ik niet met 's ma 's pa, Gregory en Alexandra gevierd heb...

Maar anyway, het was wel leuk.

De 24e in de namiddag hadden we kerstfeest met de hele Aparicio-clan. Die familie is zo groot dat we wel met honderd waren, als het niet meer was. Eerst uitgebreid apero op het terras (de zon was op het appél), daarna uitgebreid buffet en daarna uitgebreid bezoek van de kerstman. Jaja, elk jaar moet één man van de familie (willen of niet) het kerstmanpak aantrekken en de cadeautjes uitdelen aan alle kinderen. Ik vraag me echt soms af hoe die kids niet doorhebben dat ze bij hun papa of oom op schoot zitten ipv Santa Claus... Maar het is een feest om naar te kijken.... Eerst roept iemand luid 'kids, kijk de kerstman loopt in de tuin!', waarna al die kleine pagadders naar het terras rennen om als eerste een glimp te kunnen opvangen van de man met de witte baard. Daarna verdwijnt hij uit het zicht en even later komt hij aan de deur van het appartement kloppen. En dan staat alles op z'n kop. Alle kinderen willen als eerst hun cadeautje krijgen, roepen hem hoe braaf ze wel zijn geweest.... Ouders vragen hem waarom hij een trouwring draagt en waar Mama Noel dan wel is, af en toe schuift zijn baard wat af... maar alle kindjes zijn zo onder de indruk en 'excited' dat ze dat niet opmerken. Een echt feest om naar te kijken...

Op kerstdag zelf was het dan feest met de Cammaert-familie (mijn Belgische familie). Gelukkig was het de mooiste dag tot hier toe en was de zon volop aan het schijnen zodat we veel buiten hebben kunnen zitten. Geweldig om eens een zonnestraal te zien!!!! En weer werd er veel gegeten en aan een recordtempo cadeautjes uitgedeeld.







En nu is de rust in Bogota aangekomen. T.e.m. de 25e is Bogota één chaos door de kerstgekte. De laatste dagen voor kerst is het in de shoppingmalls 'Bogota despierta' en dan zijn alle winkelsopen tot..... middernacht!!! En de 25e zelf zijn de supermarkten ook nog open. Dus niemand kan hier als excuus gebruiken 'ik heb geen cadeautjes gekocht omdat ik geen tijd had om naar de winkel te gaan'.

Maar eens kerst voorbij is Bogota één en al rust... want iedereen vertrekt dan op vakantie. Naar binnen- of buitenland...De straten ademen, want er rijden weinig auto's, eigenlijk echt zalig. Je ademt minder uitlaatgassen in, je kan rijden ipv stilstaan, je moet geen uren aanschuiven in de winkels.... Er is minder lawaai, want minder auto's = minder toeteren (de auto's die nog wel rijden blijven natuurlijk wel toeteren, maar het zijn toch minder decibels).

Maar ik vertrek zelf ook morgen. Helemaal niet ver, naar het buitenverblijf van mijn nicht op een uurtje rijden... in hetzelfde klimaat als Bogota, dus zo'n 17 graden. Het wordt een weekje rust: lezen (eindelijk ga ik de boeken die ik meehad opendoen), films zien, wandelen tot aan de bergtop om te picknikken, fietsen, gezelschapspelletjes spelen, tennissen (ik had me nochtans voorgenomen om 5 maanden NIET te spelen, maar daar ging mijn neef dus niet mee akkoord)...

Soit het wordt gewoon RUST.

En daarna pik ik nog even een weekje Cartagena mee, bij de ouders van mijn nicht om toch nog van dat blank velletje af te geraken ;-)

AANPASSEN

De voorbije dagen ben ik er meermaals aan herinnerd dat ik niet in België in....
En ik spreek niet over het feit dat het daar berekoud is, sneeuwt en dat het strooizout (alweer) op. (Trouwens, hebben ze daar hun les nog niet geleerd? Vorige winter was dat toch hetzelfde liedje???)

Nee, ik spreek over 2 andere dingen: landlopers en afspraken. Euh... die twee zijn niet gelinkt dus beter:
1/ Landlopers
2/ Afspraken

1/ Landlopers: normaalgezien verblijf ik als ik hier ben bij een tante en die woont in Santa Ana Oriental. Een mooie buurt met mooie huizen, kleine appartementsgebouwen, een leuk parkje en security aan de ingang van de buurt. Nu woon ik samen met mijn nicht in Quinta Camacho. Ook een leuke buurt met huisjes die een beetje Engelse invloed hebben en oude appartementsgebouwtjes. Maar niet in een gesloten wijk en dit wil zeggen dat 'Raymundo y todo el mundo' (dit is Spaans voor Jan en alleman) hier kan circuleren. Dus lopen hier ook landlopers rond. Dat ze komen bedelen als je ergens staat of loopt ben ik al gewoon, maar deze week ben ik wel geschrokken. We deden de deur open en er lag iemand buiten tegen de deur te slapen. De man lag op een karton te slapen. We hebben daar enkele seconden gestaan zonder goed te weten wat te doen (we konden niet door) maar dan is de man opgestaan en verontschuldigde zich. Wij natuurlijk ook want we hadden hem ocharme wakker gemaakt...  Hij zei dat hij te voet van Chili was gekomen en dat hij zo moe was dat hij daar was gaan liggen om te rusten.... bedoelde hij dan het land Chile? of de Avenida Chile die hier enkele straten verder ligt????? Of had hij misschien te veel Chili's gesnoven????
Deze ochtend ging ik de deur uit en lag er een andere man tegen ons gebouw te slapen, op kartonnen, onder twee paraplu's. Deze man is van de buurt, we hadden hem vorige week al zien liggen en hadden hem toen een paraplu aangeboden.
Ik vind dit verschrikkelijk: langs de ene kant heb ik er een beetje schrik van, maar langs de andere kant is het zo erg voor die mensen...

2/ Afspraken: ik ben de voorbije dagen op zoek gegaan naar scholen waar ze cursussen juweelontwerp/zilversmid geven. Ik had drie opties gevonden en wou die dan ook bezoeken. Vorige week eentje en vandaag eentje....Vandaag was het bij een juweelontwerper die ik maandag op een beurs, de Feria de Artesanias, had ontmoet. Hij had gezegd dat hij woensdagvoormiddag in zijn atelier zou zijn en dat ik dan mocht langskomen voor meer info.... Als goed georganiseerde Belg zet ik woensdag de wekker om naar dat atelier te gaan... En net voor ik de douche in wil duiken, zegt mijn nicht: "zou je niet beter eens bellen naar die man? Je bent hier wel in Colombia hé. Je kan beter effe bellen om te herbevestigen". Jesus, Maria, Jozef!!! Al een geluk! Want het antwoord aan de andere kant van de lijn was: "ahh ja, maar vandaag geraak ik er niet. Kom dan morgen rond 10u". IK HAD DAAR WEL MOOI GESTAAN! Dus vandaag, weer de wekker. Toch even gebeld om te herbevestigen: "ja, hoor, kom maar af, ik ben er". Bibi de taxi in, komt aan bij de 'portero' (portier) beneden en die zegt me " maar die man is even geleden vertrokken). EXCUSE ME, WHAT THE F%¨*%%£, wij hadden dus wel een afspraak! Strenge Sandy dacht meteen: "bij zo iemand ga ik geen les volgen!", maar dan belde ik hem en hij was in de buurt en kwam er direct aan. Ik heb dus een beetje gebabbeld met de portero over mijn land van herkomst, of het daar koud is in de winter etc...
10 minuten later kwam de juwelier aan en heeft hij me uitgebreid uitleg gegeven en leek zijn cursus nog het meest interessante van de drie.
=> wat hebben we vandaag geleerd?
1. Altijd nog eens bellen om afspraken te herbevestigen.
2. Colombianen komen altijd te laat (maar dat wist ik toch al???)
3. Het heeft geen zin om me druk te maken. de enige die er zenuwachtig van wordt, ben IK.


Ik heb vandaag nog een 'novena' gebedmoment rond de kerststal gehad...terwijl iedereen luidop het Onze Vader of Weesgegroet Maria opzegt, valt er eentje uit de toon, want ik ken dat niet in het Spaans en dus zeg ik het in het in het Nederlands, ook luidop. Als het zo voort gaat, ga ik nog kerkganger worden....

Dus zeg ik jullie: Ga allen heen in vrede!
PRETTIGE KERSTDAGEN!!! JOYEUX NOEL!!! FELIZ NAVIDAD!!!

OVER CADEAUTJES EN BIDDEN/ZINGEN VOOR KINNEKE JEZUS

De kerstfeestjes zijn begonnen!

Vrijdag was het kerstfeest bij mijn neef Ernesto en zijn vriendin Pascale, met hun vrienden. En met cadeautjes alstublieft! Om die cadeautjes uit te delen werd 'White Elephant' gespeeld. En dat gaat als volgt: iedereen koopt een cadeau van ongeveer 10 euro. Dan worden er nummertjes getrokken om de volgorde te bepalen wie als eerste, tweede etc.  een cadeautje mag kiezen. Maar, als het jouw beurt is om een cadeautje te kiezen, mag je OF en een pakje kiezen dat nog onder de boom ligt, OF het pakje stelen dat iemand al had gekregen. En elk pakje mag 3x gestolen worden. Je bent dus nooit zeker of je je cadeautje gaat houden... Spannend en strategisch, waar ik een echte NUL in ben! Wat het nog spannender maakte, is dat mijn neef zijn vrienden een bedrag had opgelegd voor de cadeautjes, maar Pascale niet. Dus al haar vrienden hadden prullen gekocht (omdat het originele spel zo gaat).
De cadeautjes die mijn handen gepasseerd zijn en dan weer gestolen: een fles wijn, een paraplu, een leuke T-shirt, een set body lotions van Victoria's Secret, een set sauzen en dressings..... om dan te eindigen met: een doos Belgische truffels!!!!! Djeezes, waarom moet het enige Belgische meisje eindigen met een doos truffels van eigen bodem???? Maar het was dat of een pakje kauwgom... De keuze was dus snel gemaakt.
Zelf had ik een leuke sushi-set gekocht (houten plateau met drie bordjes) en mijn cadeau was ongelooflijk gegeerd en is dan ook vaak 'gestolen' geweest (wat mijn ego wel een beetje streelde).
MAAR het belangrijkste is: we hebben ons te pletter geamuseerd!

De volgende avond was het dan een 'serieus' kerstfeest bij mijn nicht Maria. Met alle schoonouders, schoonzussen en -broers, schoonouders van de schoonbroer....Een grote bende bij elkaar. Gezellig.......Maar ik vroeg me één ding af: waarom nemen mensen in godsnaam hun iPad mee naar het familiefeest??? Om de kindjes braaf te houden is het een topgadget, maar mannen zijn grote kinderen als ze een iPad in hun handen krijgen dan bestaat de rest van de wereld niet meer.....Dan wordt die hippe tablet plots het meest asociale ding ter wereld! (ik kreeg ineens het beeld van de show van Adriaan van den Hoof in mijn gedachte waar hij het heeft over de iPod, iPhone en iPad gebruikers. Dat is zo hard de realiteit.)
Maar dan was het pakjes-tijd en werden de tientallen cadeautjes uitgedeeld aan een record-tempo. Allemaal voor de kindjes. Ze hadden een ene pakje nog niet opengemaakt of ze kregen al een ander naar hun hoofd geslingerd. Rotverwend, maar zo plezant. Ze riepen dan ook bij het openen van elk pakje een luide DANKUWEL aan de 'gulle gever' en dat vond ik zoooo schattig.

Zondag was het weer feest. Geen kerstfeest, maar een NOVENA. Novena's beginnen negen dagen voor Kerstmis en dan wordt er tijd gemaakt om te bidden en te zingen. Ja, hier kennen ze tenminste de ware betekenis van Kerstmis nog.... Familie en vrienden worden uitgenodigd (we waren met wel 70 man), kaarsjes worden aangestoken, gebedboekjes en muziekinstrumenten worden bovengehaald... De kinderen vinden het geweldig! Iedereen leest dan een stukje voor uit het gebedboekje en daarna wordt er gezongen over Maria en Jozef, over kinneke Jesus, de herders... en iedereen bedankt De Heilige Maagd en Kinneke Jesus voor iets... en als het persoonlijk wordt (overleden oma's, zieke familieleden..), word ik helemaal emotioneel!!!! En daar kwam de blijtkous in mij weer naar boven..... Overstroming in oog-land en als ik begin, kan ik niet meer stoppen..... de sluizen gingen maar niet dicht.... een half uur later en met een gezicht als een pandabeer (want de mascara was van mijn wimpers naar mijn wangen gelopen) heb ik me weer 'sterk' gemaakt en kon ik weer vrolijk 'socializen'....en aanschuiven aan buffet. Het was toch een leuk feest omdat ik ineens heel Aparicio-clan (aangetrouwde familie) heb teruggezien en die zijn allemaal supertof!!! (Maar dat ik de mensen hier leuk vind, is waarschijnlijk geen verrassing...)

KERST-GEKTE IN BOGOTA

Vandaag ga ik het hebben over de kerst-gekte in Bogota.
Hier kennen ze Sinterklaas niet, dus beginnen ze aan kerst na Halloween... oh ja, vanaf begin november begint iedereen kerst-deco boven te halen, het huis te versieren, straten te versieren.... Ik denk dat België dan niet meer het meest 'verlichte' land is vanuit de lucht bekeken... Ik denk zelfs dat je echt goed moet kijken om het verschil te zien tussen Las Vegas of Times Square en Bogota....
Mooi om naar te kijken (soms wel kitsch, maar hey, dat maakt het des te leuker), maar amai de elektriciteitrekening!!! Zouden dat allemaal led- of spaarlampen zijn????

Maar bij de kerstvoorbereidingen hoort natuurlijk ook de cadeautjesjacht... Ik vind persoonlijk dat wij thuis altijd een hoop cadeautjes onder de kerstboom hebben, maar hier heb je een software-programma nodig om bij te houden wat je koopt voor wie... want hier geven ze niet alleen pakjes aan de familie, maar ook aan de meid, de strijkster, de chauffeur, de tuinman, de man die de ramen komt kuisen, de manicure-dame, de kinderen van de meid, de meid van de bomma, de kinderen van de meid van de bomma.... en aangezien vele dames hier vrijwilligerswerk doen voor projecten voor de armere buurten, moeten zij ook daarvoor cadeautjes zoeken... Niet moeilijk dat ze hier al begin november beginnen te shoppen, want wanneer zou je dat anders in hemelsnaam doen????
In de shoppingmalls is het over de koppen lopen, de drukte tijdens de zondagsopeningen op de Meir is er niets tegen...
Dat heb ik gisteren ondervonden: ik was met mijn tante en mijn nicht in een shoppingmall. Dat het druk ging zijn in de mall had ik wel verwacht, maar waar ik natuurlijk niet aan gedacht had, is dat al die mensen ook vervoer moeten hebben van en naar de shoppingmall....In Bogota wonen zo'n 8 miljoen mensen en rijden er denk ik een 5 miljoen auto's... Niet iedereen heeft een auto, dus vele mensen nemen de taxi. Dus als je om 17u beslist dat je naar huis moet omdat je om 19u een kerstfeest hebt, heb je een GROOT probleem.
Om 17u ben ik beginnen aanschuiven voor een taxi en om 18u15 was het mijn beurt voor de taxi!!!! En volgens de taxichauffeur was dat nog niet slecht, want soms is het in december tot 2u30 aanschuiven....
Ik zat dus om 18u15 in de taxi, maar dan moet je nog geraken op je bestemming..... was om 18u45 thuis en aangezien we natuurlijk geen taxi konden bemachtgen om naar het kerstfeestje te gaan, zijn we pas om 20u30 aangekomen ipv 19u... Maar aangezien de Colombianen het niet zo nauw nemen met de tijd, kan dat absoluut geen kwaad! NO STRESS!

Dus even over het verkeer:
In Bogota houden ze geen referendum over een lange wapper brug of een meccano-tunnel, nee hier lossen ze het zo op:
- naargelang het laaste cijfer van je nummerplaat mag je 2 dagen in de werkweek, tussen 6u 'smorgens en 20u NIET met je auto rijden.
- van 17u tot 20u wordt één van de drukste straten (de plaatselijke Singel) éénrichtingsverkeer: van centrum richting noorden...Dus als je op dat uur (zoals ik gisteren) tegen de richting in moet, ben je gechareld, gejost, de sigaar....want iedereen neemt dan natuurlijk de alternatieve wegen en dan is het 'samen in de file, zo gezellig'...
Maar zelfs met deze twee 'oplossingen', zijn er monsterfiles!
Maar wat wil je, de huidige burgemeester wou zich populair maken en dacht: 'ik ga tonen dat ik de straten van Bogota wil verbeteren' en heeft zowat overal in de stad de straten opengelegd... Maar enkele aannemers hebben hem in t zak gezet en zijn gaan lopen met het geld van het project...hij maakt niets af,  Soit chaos chaos chaos.. iedereen kijkt uit naar de 'gemeenteraad'verkiezingen in 2011..... Elk land maakt wel politiek verkeerde keuzes...

DE EERSTE DAGEN

Jaja, ondertussen ben ik hier al een paar dagen.
Zondag had ik al meteen een welkom-lunch bij mijn tante met alle neven en nichten van hier in Bogota... Ongelooflijk, het leek alsof als ik ze nog maar 2 maanden geleden gezien had (dat komt ervan als ik zo vaak naar hier kom... het was van januari geleden).... In een jaar verandert er niets! Iedereen ziet er hetzelfde uit, doet nog steeds hetzelfde... behalve: er is wel een nieuw familielid: Daniel, 3 maanden, er is ook nog een neefje in de maak, een nichtje heeft haar vriendje ingeruild voor een andere.... en that's about it.

Ik ben al gesettled in mijn nieuw appartement. ik deel een appartement met mijn nicht Camila en een vriendin van haar. Gisteren al wat deco gaan kopen om mijn kamer 'Sandrine-like' te maken.... zo voel ik me helemaal thuis. Het is nog wel wat wennen aan de nieuwe buurt... mijn oriëntatiegevoel laat me nog wat in de steek (maar hey, ik ben dan ook een vrouw), dus moet mijn 'landmarks' nog wat zoeken... het is ook nog wat oefenen om de deur open te doen: 5 sleutels heb ik daar voor nodig, voor de boven en benedendeur...Ik woon in Fort Knox, hoewel, we hebben geen luiken en geen ijzerwinkel voor de ramen... dus het valt allemaal goed mee...
Het is nog wat aanpassen aan het lawaai... oud appartement, enkele beglazing.... vanaf 5 uur 's morgens hoor je auto's rijden en toeteren, mensen praten....

Waar ik ook nog aan moet wennen:
- ik word hier bekeken alsof ik van een andere planeet kom... hoewel, nee, er wordt mij gevraagd of ik van Duitsland ben, of van Frankrijk...
- ik mag de deuren van de taxi's niet zo hard dichtslaan!!!! Dit is al altijd mijn 'zwak ' punt geweest en ik kan blijkbaar een autodeur niet zachtjes toedoen en dan krijg ik altijd boze blikken en opmerkingen van de taxichauffeurs.... Deze week stapte ik in een taxi die echt half uit elkaar hing (die heeft waarschijnlijk veel buitenlandse passagiers gehad die deuren te hard dichtslaan), en die man reed als een halve gek. Hij maaide bijna de voetgangers van het zebrapad (de 'zwakke weggebruikers' moeten hier gewoon opzijspringen als ze nog enkele jaren willen leven) en wij vlogen op de achterbank van links naar rechts.....

Het weer is hier een beetje problematisch... Ze hebben hier de strengste 'winter' (=regenseizoen) sinds 60 jaar, de helft van het land ligt onder water, wegen onberijdbaar... een echt drama.... Ons weekendje overstromingen in België van enkele weken geleden is er niets tegen. Het is hier zo al maanden aan de gang!
Hier in Bogota in de 'goede' buurten zijn er geen overstromingen, maar de infrastructuur en de rioleringen zijn er niet op voorzien! Maandag is het plots begin stortregenen, ongelooflijk! We stonden net in een winkel en in een half uur tijd waren de straten omgetoverd in rivieren.... Sommige straten konden we niet oversteken... ik moet dringend catchou laarzen gaan kopen! Daar sta je dan.... een taxi vinden is mission impossible want die zijn natuurlijk allemaal bezet. dan maar de bus... oh my god, ik had hier sinds '95 geen bus meer genomen.. Ik ben er niet echt fan van (ik ben een beetje een luxepopje)... ze kennen hier geen haltes, de chauffeur stopt gewoon wanneer hij ziet dat iemand zijn hand uitsteekt, om van de bus te gaan stopt hij 1 seconde en dan moet je maar zien dat je eraf gesprongen bent of hij is al weer aan het rijden.... En de bussen zijn hier zo oud, dat het zelfs in de bus aan druppen was.... Maar kom, het is een avontuur en best wel grappig....

Zozo, tot hier dit bericht. ik moet nu even in gang schieten om scholen te vinden om een cursus te volgen vanaf januari...
Ik probeer snel wat foto's te maken van mijn stekje hier zodat jullie bij mijn woorden ook beelden krijgen!

Hasta luego!

HET GROTE AVONTUUR IS BEGONNEN: HET VERTREK

Zaterdag 11 december was het zo ver.
Na 2 dagen intensief afscheid te hebben genomen van friends & family, nog niet beseffend dat ik ze 5 maanden niet meer ga zien, was de grote dag aangebroken.
Het project 'Sandrine goes Colombia' waar ik al maanden naar aan het uitkijken was, ging van start!
Met een klein hartje en nog kleinere oogjes (had 2u30 in bed gelegen, maar kon de schaapjes niet tellen want mijn hart bonkte te luid) stond ik om 5u op.
Koffers sluiten, laatste check van mijn appartement (alle stekkers uit, stop van het bad toe zodat ik geen dikke vette spinnen terugvind als ik thuiskom,...), vertrok ik met 's ma en 's pa richting Zaventem.

Met mijn 2 valiezen naar de check-in van Continental Airlines. En toen was het stress: de dame van de security bleef nogal lang weg met mijn paspoort.... Na 3 x vragen 'is er probleem?' omdat ik zag dat ze bij 2 verschillende collega's te raden ging en naar mij wees...bleek dat ze moest checken of ik wel 5 maanden mocht wegblijven aangezien ik geen visum had... 'Ja natuurlijk wel, mevrouw, ik heb dat gecheckt met immigration!'.. Stressmoment 1 was opgelost...
Dan de valiezen op de weegschaal en daar was stressmoment 2: Eén koffer woog een goede 4 kilo te veel.... Dus moest ik effe alles herorganiseren: van de ene koffer in de andere, wat meer in de handbagage.... mijn medepassagiers hebben een mooi zicht gekregen van de inhoud van koffers.. oh ja zelfs mijn ondergoedcollectie....
Na veel wikken, wegen en puzzelen, wou ik mijn slot toedoen... maar oh my God... dat was in heel het gerommel uit mijn hand gevallen ergens in de valies... en hup weer alles open en door elkaar halen om na een paar minuten te besluiten dat het misschien beter was om gewoon een nieuw slot te gaan kopen. Dus ons mama in turbo-tempo naar de winkel. Terug met een spik en span slot, valies weer op de band... toch nog bijna 2 kilo te veel...
De dame aan de check-in desk was gelukkig zo vriendelijk dat ze er geen probleem van heeft gemaakt en de koffers zo door mochten. ik heb me uitgebreid geëxcuseerd en haar bedankt voor haar geduld. Stressmoment 2 was ook voorbij!

Effe uitblazen in de Starbucks en dan kwam het moment van afscheid.... traankanalen kwamen tot uitbarsting... (had ik maar waterproof mascara aangedaan!!!!) nog een laatste keer omdraaien en zwaaien. 

Gelukkig ben ik nog een paar bekenden tegengekomen en heb ik zo mijn gedachten kunnen verzetten: Dhr. Swinnen (directeur van de Dames), Stef de Viking en natuurlijk Birgit, Anne en Ben.... 

De vlucht was lang, maar OK. Enfin, de vlucht Brussel - NY toch, de vlucht NY-Bogota was minder leuk... 6 uur, om God weet welke reden geen film gekregen, het was koud en we kregen geen deken of kussen... En dat 6 uur..... Tickets worden steeds duurder voor minder en minder service.

Direct na de landing beseft ik: ik ben in Colombia! Er werd geklapt voor de piloot, het vliegtuig was nog volop aan het 'rijden' op de tarmak of er stonden al mensen op om hun baggage uit te halen... Eindelijk uit het vliegtuig kwamen we aan in de hal van het vliegveld waar er een rij mensen stond langer dan in Disney World voor de nieuwste attractie! Er waren wel 5 vluchten samen aangekomen, allemaal in dezelfde hal, in dezelfde rij voor immigation... Ik hoorde iemand zeggen, dit is zeker 1 uur aanschuiven... Djeezes, het was 22 uur lokale tijd, had een reis van 18 uur achter de rug en moest nu nog zo lang aanschuiven in een hal waar het wel 30 graden was met een megazware handtas, laptop en rugzak?????? Niet met mij!!!! Zonder één seconde te twijfelen heb ik de fastlane genomen (die voor de crew) en zo een groot deel van de rij voorbijgestoken met het excuus 'ik moet naar toilet' (en ik wist dat die een heel pak verder was en ik dus een mega sprong in de file zou maken). Ik heb toch nog een een goede 45 minuten moeten aanschuiven, maar was iedereen toch lekker slimmer af geweest!

Als je dan de luchthaven buiten komt, zie je daar wel 2000 man staan: hele families die iemand komen verwelkom met bloemen, ballonnen, mariachis etc.....Welcome to Colombia! Vind daar maar eens een bekend gezicht in terug!
Ik heb dat bekend gezicht vrij snel gezien en dacht 'this is it, my new adventure has started'.