Jaja, ondertussen ben ik hier al een paar dagen.
Zondag had ik al meteen een welkom-lunch bij mijn tante met alle neven en nichten van hier in Bogota... Ongelooflijk, het leek alsof als ik ze nog maar 2 maanden geleden gezien had (dat komt ervan als ik zo vaak naar hier kom... het was van januari geleden).... In een jaar verandert er niets! Iedereen ziet er hetzelfde uit, doet nog steeds hetzelfde... behalve: er is wel een nieuw familielid: Daniel, 3 maanden, er is ook nog een neefje in de maak, een nichtje heeft haar vriendje ingeruild voor een andere.... en that's about it.
Ik ben al gesettled in mijn nieuw appartement. ik deel een appartement met mijn nicht Camila en een vriendin van haar. Gisteren al wat deco gaan kopen om mijn kamer 'Sandrine-like' te maken.... zo voel ik me helemaal thuis. Het is nog wel wat wennen aan de nieuwe buurt... mijn oriëntatiegevoel laat me nog wat in de steek (maar hey, ik ben dan ook een vrouw), dus moet mijn 'landmarks' nog wat zoeken... het is ook nog wat oefenen om de deur open te doen: 5 sleutels heb ik daar voor nodig, voor de boven en benedendeur...Ik woon in Fort Knox, hoewel, we hebben geen luiken en geen ijzerwinkel voor de ramen... dus het valt allemaal goed mee...
Het is nog wat aanpassen aan het lawaai... oud appartement, enkele beglazing.... vanaf 5 uur 's morgens hoor je auto's rijden en toeteren, mensen praten....
Waar ik ook nog aan moet wennen:
- ik word hier bekeken alsof ik van een andere planeet kom... hoewel, nee, er wordt mij gevraagd of ik van Duitsland ben, of van Frankrijk...
- ik mag de deuren van de taxi's niet zo hard dichtslaan!!!! Dit is al altijd mijn 'zwak ' punt geweest en ik kan blijkbaar een autodeur niet zachtjes toedoen en dan krijg ik altijd boze blikken en opmerkingen van de taxichauffeurs.... Deze week stapte ik in een taxi die echt half uit elkaar hing (die heeft waarschijnlijk veel buitenlandse passagiers gehad die deuren te hard dichtslaan), en die man reed als een halve gek. Hij maaide bijna de voetgangers van het zebrapad (de 'zwakke weggebruikers' moeten hier gewoon opzijspringen als ze nog enkele jaren willen leven) en wij vlogen op de achterbank van links naar rechts.....
Het weer is hier een beetje problematisch... Ze hebben hier de strengste 'winter' (=regenseizoen) sinds 60 jaar, de helft van het land ligt onder water, wegen onberijdbaar... een echt drama.... Ons weekendje overstromingen in België van enkele weken geleden is er niets tegen. Het is hier zo al maanden aan de gang!
Hier in Bogota in de 'goede' buurten zijn er geen overstromingen, maar de infrastructuur en de rioleringen zijn er niet op voorzien! Maandag is het plots begin stortregenen, ongelooflijk! We stonden net in een winkel en in een half uur tijd waren de straten omgetoverd in rivieren.... Sommige straten konden we niet oversteken... ik moet dringend catchou laarzen gaan kopen! Daar sta je dan.... een taxi vinden is mission impossible want die zijn natuurlijk allemaal bezet. dan maar de bus... oh my god, ik had hier sinds '95 geen bus meer genomen.. Ik ben er niet echt fan van (ik ben een beetje een luxepopje)... ze kennen hier geen haltes, de chauffeur stopt gewoon wanneer hij ziet dat iemand zijn hand uitsteekt, om van de bus te gaan stopt hij 1 seconde en dan moet je maar zien dat je eraf gesprongen bent of hij is al weer aan het rijden.... En de bussen zijn hier zo oud, dat het zelfs in de bus aan druppen was.... Maar kom, het is een avontuur en best wel grappig....
Zozo, tot hier dit bericht. ik moet nu even in gang schieten om scholen te vinden om een cursus te volgen vanaf januari...
Ik probeer snel wat foto's te maken van mijn stekje hier zodat jullie bij mijn woorden ook beelden krijgen!
Hasta luego!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten