HET GROTE AVONTUUR IS BEGONNEN: HET VERTREK

Zaterdag 11 december was het zo ver.
Na 2 dagen intensief afscheid te hebben genomen van friends & family, nog niet beseffend dat ik ze 5 maanden niet meer ga zien, was de grote dag aangebroken.
Het project 'Sandrine goes Colombia' waar ik al maanden naar aan het uitkijken was, ging van start!
Met een klein hartje en nog kleinere oogjes (had 2u30 in bed gelegen, maar kon de schaapjes niet tellen want mijn hart bonkte te luid) stond ik om 5u op.
Koffers sluiten, laatste check van mijn appartement (alle stekkers uit, stop van het bad toe zodat ik geen dikke vette spinnen terugvind als ik thuiskom,...), vertrok ik met 's ma en 's pa richting Zaventem.

Met mijn 2 valiezen naar de check-in van Continental Airlines. En toen was het stress: de dame van de security bleef nogal lang weg met mijn paspoort.... Na 3 x vragen 'is er probleem?' omdat ik zag dat ze bij 2 verschillende collega's te raden ging en naar mij wees...bleek dat ze moest checken of ik wel 5 maanden mocht wegblijven aangezien ik geen visum had... 'Ja natuurlijk wel, mevrouw, ik heb dat gecheckt met immigration!'.. Stressmoment 1 was opgelost...
Dan de valiezen op de weegschaal en daar was stressmoment 2: Eén koffer woog een goede 4 kilo te veel.... Dus moest ik effe alles herorganiseren: van de ene koffer in de andere, wat meer in de handbagage.... mijn medepassagiers hebben een mooi zicht gekregen van de inhoud van koffers.. oh ja zelfs mijn ondergoedcollectie....
Na veel wikken, wegen en puzzelen, wou ik mijn slot toedoen... maar oh my God... dat was in heel het gerommel uit mijn hand gevallen ergens in de valies... en hup weer alles open en door elkaar halen om na een paar minuten te besluiten dat het misschien beter was om gewoon een nieuw slot te gaan kopen. Dus ons mama in turbo-tempo naar de winkel. Terug met een spik en span slot, valies weer op de band... toch nog bijna 2 kilo te veel...
De dame aan de check-in desk was gelukkig zo vriendelijk dat ze er geen probleem van heeft gemaakt en de koffers zo door mochten. ik heb me uitgebreid geëxcuseerd en haar bedankt voor haar geduld. Stressmoment 2 was ook voorbij!

Effe uitblazen in de Starbucks en dan kwam het moment van afscheid.... traankanalen kwamen tot uitbarsting... (had ik maar waterproof mascara aangedaan!!!!) nog een laatste keer omdraaien en zwaaien. 

Gelukkig ben ik nog een paar bekenden tegengekomen en heb ik zo mijn gedachten kunnen verzetten: Dhr. Swinnen (directeur van de Dames), Stef de Viking en natuurlijk Birgit, Anne en Ben.... 

De vlucht was lang, maar OK. Enfin, de vlucht Brussel - NY toch, de vlucht NY-Bogota was minder leuk... 6 uur, om God weet welke reden geen film gekregen, het was koud en we kregen geen deken of kussen... En dat 6 uur..... Tickets worden steeds duurder voor minder en minder service.

Direct na de landing beseft ik: ik ben in Colombia! Er werd geklapt voor de piloot, het vliegtuig was nog volop aan het 'rijden' op de tarmak of er stonden al mensen op om hun baggage uit te halen... Eindelijk uit het vliegtuig kwamen we aan in de hal van het vliegveld waar er een rij mensen stond langer dan in Disney World voor de nieuwste attractie! Er waren wel 5 vluchten samen aangekomen, allemaal in dezelfde hal, in dezelfde rij voor immigation... Ik hoorde iemand zeggen, dit is zeker 1 uur aanschuiven... Djeezes, het was 22 uur lokale tijd, had een reis van 18 uur achter de rug en moest nu nog zo lang aanschuiven in een hal waar het wel 30 graden was met een megazware handtas, laptop en rugzak?????? Niet met mij!!!! Zonder één seconde te twijfelen heb ik de fastlane genomen (die voor de crew) en zo een groot deel van de rij voorbijgestoken met het excuus 'ik moet naar toilet' (en ik wist dat die een heel pak verder was en ik dus een mega sprong in de file zou maken). Ik heb toch nog een een goede 45 minuten moeten aanschuiven, maar was iedereen toch lekker slimmer af geweest!

Als je dan de luchthaven buiten komt, zie je daar wel 2000 man staan: hele families die iemand komen verwelkom met bloemen, ballonnen, mariachis etc.....Welcome to Colombia! Vind daar maar eens een bekend gezicht in terug!
Ik heb dat bekend gezicht vrij snel gezien en dacht 'this is it, my new adventure has started'.