MET DE AUTO REIZEN IS ALTIJD EEN BEETJE AVONTUUR

Het is hier de gewoonte om met oudjaar op vakantie te gaan. De kerstdagen zijn gepasseerd, de buiken zijn gevuld, de cadeaus zijn uitgepakt en gewisseld indien niet ze niet naar zin waren en dan pakt iedereen z'n biezen en valiezen om een weekje te gaan uitrusten. Meestal naar de zon en met het vliegtuig.

Wij zijn met een paar vrienden naar het buitenverblijf van mijn nicht geweest op een uurtje rijden van Bogota. Dat is dus natuurlijk met de auto. Maar daarom niet minder avontuurlijk, integendeel.

We gingen voor 6 dagen, met 8 personen, en soms kwam er nog bezoek langs. D.w.z. dat je op voorhand alle menu's uitgestippeld moet hebben en de supermarkt in moet duiken want het huis ligt ergens op een berg en buiten huizen, koeien en moestuinen is er niets op de berg. (Voor de mensen die nu denken: 'maar Sandrine houdt toch niet van bergen': ze hebben hier geen dennenbomen op de bergen, dus ze zijn 'Sandrine-proof' en ik ga er met een gerust hart en met de glimlach naartoe.)

Enfin, ik ga op reis en ik neem mee in de Renault Twingo:

- 3 personen (Ernesto - ca. 95kg, Pascale - ca 58 kg, en ik - 50 kg)

- 2 mountainbikes + helmen

- 3 koffers met kleding

- 2 tennisrackets

- een zak vol DVD's

- een laptop

- een zak vol laders van al de electronic devices

- eten en drinken voor 6 dagen voor minimum 8 man.

RESULTAAT:

de Twingo puilde uit! Gelukkig is Ernesto een krak in Tetris, zodat elk plekje van de auto benut werd.

Maar goed, wij zo fier als een gieter dat een Twingo toch echt de max is, richting huis op de berg.... vlotjes vlotjes, tot het einde van de asfaltwegen. Dan zijn het zandwegen met stenen... en steeds steiler... Auw auw auw.... doet ie het of doet ie het niet???? No way José, dacht de Twingo. Zelfs in eerste vitesse wou de auto niet meer vooruit. Snel de handrem op... en ja hoor, the only way up is ...als de twee dames uitstappen... Wij waren het overgewicht! Ook zonder ons heeft de auto fameus gepatineerd in de zandweg alvorens hij naar boven kon... en wij stonden daar en keken ernaar met ons gezicht vol zand!

Maar blijven lachen, blijven lachen. Het steile stuk was voorbij en we mochten weer 'aan boord'.

Tot we achter de bocht een klein obstakel tegenkwamen:

In de vorm van deze wegversperring. Koning winter had beslist om wat aarde te verschuiven. There is no way through nature! GEVOLG: Twingo in achteruit, de berg weer af en via de andere kant van de berg dan maar. En na dat ommetje van 40 minuten, zijn we dan eindelijk in het huis in Tenjo aangekomen. Oef!  Een trip van één uur was er eentje van 6 uur geworden (met een lunchstop en een maxi-supermarkt stop weliswaar).

Het buitenverblijf ligt op 2600 meter hoogte (ongeveer zoals Bogota), dus geen bikini-weer. Maar als de zon schijnt, is het toch wel heel heet! En wonder boven wonder, heeft de zon overuren gedraaid. Voor het eerst sinds maanden was de zon op het appél! ZAAAAALIG. Fantastisch. We hebben dus 6 dagen op het terras gezeten, in T-shirt. En als de zon weg was (en het dus een pak kouder werd), gingen we binnen aan de open haard zitten. Programma: darts, dobbelstenen, kaarten en Wii.

HAPPY NEW YEAR!